RUNAE

RUNAE

teste Olaô Wormiô, in Monumentis Danicis, p. 514. et 523. in Literatura Runica, c. 3. et in Fastis Danicis, l. 1. c. 1. et l. 3. c. 3. literae Danis dictae sunt, figurarum ductibus a coeteris discrepantes; quarum quibusdam ad res gestas consignandas et ad scribendum: aliis Magi in incantationibus ac praestigiis suis, olim usi fuêre. Unde Alrunae, Magae vocatae; quas corrupte alii Alirumnas et Aliorumas dixêre. Sed et omnibus Danorum literis id nomen tributum; quas quidem in oblongioribus baculis eos scribere consuevisse, testatur, praeter Fortunatum, Saxo Gramm. l. 4. ut et varia ligna inscripta, ab eodem Wormio allata, Fastorum Danic. l. 2. Hinc Brynolphus in Notis in Saxonem MSS. Antiqui autem suas Runas ——— tabellis ligneis, quas Spioldkesle nominârunt, commiserunt, non atramentô, pigmentô aut colore illitas, verum cultellis incisas etc. Quam porro vocabuli vim inprimis Fortunatus firmat, l. 7. Poem. 18.

Barbara fraxineis pingatur Runa tabellis,

Quodque papyrus agit, virgula plana valet.

Istiusmodi characterum tabellam exaravit idem Wormius, in Literatura Runica, p. 60. censetque, literas aut characteres, quos Chilpericum Francorum Regem Francicis addendos statuisse, narrant Gregor. Turonens. l. 5. c. 45. et Aimoinus Historiae Franc. l. 3. c. 41. non Graecos sed Runicos, i. e. Gothicos fuisse; quem si placet vide, et praeter eum Loccenium, Antiqq. Suecicarum l. 2. c. 14. Auctor literarum harum, secundum quosdam Ulphila fuit, Gothorum Episcopus; sed idem Wormius, non illum eas invenisse, verum saltem ad exteros protulisse, pluribus docet d. l. Hinc Runen, insusurrare, quod Magi Sagaeque solent, unde susurrus Magicus, de quo Car. du Fresne Notis ad Cinnamum. Vide quoque eum in voce Alyrumna, ut et Auctorem Anonymum Historiae Orbis Terr. Geogr. et Civ. in c. de Linguis, nec non in voce Runicae literae.